มันได้รับการฝึกฝนแบบดั้งเดิมในการประเมินอิฐมวลเบาผ่านคุณสมบัติทางกลทางกายภาพและการทำงานของมัน อย่างไรก็ตามบ่อยครั้งที่เราไม่สนใจว่าคุณสมบัติเหล่านี้เป็นผลมาจาก ‘สถาปัตยกรรมภายใน’ ที่ประกอบเป็นรูปธรรม ความสัมพันธ์ระหว่างคุณสมบัติโครงสร้างจุลภาคเป็นหัวใจสำคัญของวิทยาศาสตร์วัสดุงยากมากที่จะสร้างแบบจำลองที่เหมือนจริงของโครงสร้างจุลภาคเพื่อที่จะเข้าใจพฤติกรรมของวัสดุ โครงสร้างทางจุลภาคของคอนกรีตก็เปลี่ยนไปตามอายุปริมาณซีเมนต์ต่อน้ำ: อัตราส่วนซีเมนต์การบ่มส่วนผสมทางเคมีและการรวมตัวกันของวัสดุปอซโซลาน (ตะกรันเถ้าลอย ฯลฯ )
นอกจากนี้คอนกรีตที่ใช้ในการให้บริการหลายแห่งอาจมีการเสื่อมสภาพด้วยกระบวนการทางเคมีและทางกายภาพที่หลากหลายซึ่งทั้งหมดนี้ปรับเปลี่ยนโครงสร้างภายในของพวกเขาเช่นเดียวกับคุณสมบัติการใช้งานปลายทาง กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบสแกน (SEM) เป็นเครื่องมือหลักในการตรวจสอบโครงสร้างภายในที่ซับซ้อนของคอนกรีตและคอนกรีตซีเมนต์ไฮเดรตเป็นเวลาหลายปี ในขณะที่ ‘สถาปัตยกรรมภายใน’ ของคอนกรีตสามารถศึกษาได้ด้วยเทคนิคต่าง ๆ แต่ไม่มีเทคนิคอื่นใดที่สามารถให้ความลึกและความกว้างของข้อมูลที่มีอยู่ใน SEM
ในคอนกรีตมวลเบาระบบรูขุมขนสามารถแบ่งออกเป็นสามภูมิภาค หนึ่งในนั้นประกอบไปด้วยรูพรุนอากาศที่มีรัศมี 50 ถึง 500? m ที่ได้รับการแนะนำโดยก๊าซไฮโดรเจนในระหว่างกระบวนการผลิต อีกภูมิภาคหนึ่งเป็นจุดเด่นของไมโคร – เส้นเลือดฝอยที่ 50 nm หรือน้อยกว่าซึ่งเป็นช่องว่างของผลิตภัณฑ์ความชุ่มชื้นที่พัฒนาขึ้นในผนังระหว่างรูขุมขนอากาศ นอกจากสองภูมิภาคนี้แล้วยังมีรูขุมขนเพียงไม่กี่แห่งที่มีขนาด 50 nm ถึง 50? m ซึ่งเรียกว่าเส้นเลือดฝอยขนาดมหึมา (Alexanderson 1979; Prim et al. 1983; Tada et al. 1983)
แม้ว่าระบบช่องว่างอากาศยังคงเหมือนเดิม แต่ยังคงมีความแตกต่างในโครงสร้างของอิฐมวลเบา (AAC) และคอนกรีตมวลเบาแบบไม่อัดอากาศ (NAAC) นี่คือสาเหตุส่วนใหญ่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในผลิตภัณฑ์ชุ่มชื้น ในการนึ่งด้วยความร้อนส่วนหนึ่งของวัสดุซิลิเกตที่มีปฏิกิริยาทางเคมีกับวัสดุที่เป็นปูนเช่นปูนขาวและปูนขาวที่ปลดปล่อยโดยไฮเดรชั่นซีเมนต์ทำให้เกิดโครงสร้างผลึกขนาดเล็กที่มีพื้นผิวเฉพาะที่ต่ำกว่ามาก ในขณะที่คอนกรีตมวลเบาแบบไม่ผ่านการเติมอากาศ (NAAC) มีปริมาณรูขุมขนที่ละเอียดกว่าเนื่องจากมีรูพรุนมากเกินไป
โดยทั่วไปการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างจุลภาคเกิดขึ้นเนื่องจากความแปรปรวนของสภาพแสงการแปรปรวนองค์ประกอบและอายุ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะส่งผลอย่างมากต่อคุณสมบัติของคอนกรีตมวลเบา คอนกรีตมวลเบาแบบไม่ผ่านการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างตามเวลาในขณะที่คอนกรีตมวลเบาแบบคงที่มีความเสถียรในทางปฏิบัติ นอกจากนี้ยังมีข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนของการมีอยู่ของเขตเปลี่ยนผ่านที่ส่วนติดต่อโมฆะ – วาง อย่างไรก็ตามเขตเปลี่ยนผ่านในคอนกรีตมวลเบานั้นมีรูพรุนน้อยกว่าเมื่อเทียบกับคอนกรีตทั่วไป นี่คือสาเหตุที่เกิดจากการหดตัวของเมทริกซ์โดยช่องว่างและพื้นที่ไม่ จำกัด สำหรับความชุ่มชื้นเช่นเดียวกับน้ำเลือดไหลที่จะย้าย
ดังนั้นอย่างน้อยความคุ้นเคยกับสถาปัตยกรรมภายในของอิฐมวลเบาที่สัมพันธ์กับกำลังอัดจะเป็นประโยชน์สำหรับทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคุณสมบัติคอนกรีตและพฤติกรรมคอนกรีตในการบริการ นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชุมชนที่กำลังขยายตัวของผู้ที่มีส่วนร่วมในการพัฒนาแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของคอนกรีตและความทนทานของคอนกรีต
